ลำดับชั้นของพระสงฆ์ในยุคนั้น กำหนดขึ้นในปีค.ศ.760 ภายใต้ระบบริตสุเรียว โดยพระสงฆ์ระดับไดโฮชิ (พระอาจารย์ใหญ่) กำหนดให้มีหน้าที่ผู้เผยแผ่ธรรมะและผู้ฝึกปฏิบัติธรรม แต่ละหน้าที่จะมีตำแหน่งย่อยสี่ระดับ ได้แก่ โฮชิ มันอิ จูอิ และ นยูอิ ต่อมาในปีค.ศ.864 เพื่อให้สอดคล้องกับตำแหน่งข้าหลวง(ได้แก่ โซโจ โซซุ และริชชิ) ที่มีหน้าที่ดูแลพระสงฆ์แม่ชี และกำกับวัดทั่วประเทศ จึงได้มีการเพิ่มตำแหน่งสงฆ์ที่เหนือกว่าตำแหน่งเดิมที่มีอีก 3 ตำแหน่ง ได้แก่ โฮอินไดคาโช โฮเก็นคะโช และ ฮกเคียวโชนิน เอกสารชิ้นนี้เป็นสำเนาของหนังสือรับรองตำแหน่งและพระราชโองการเมื่อเอ็นจินได้รับตำแหน่ง "โฮเก็นคะโช" ในเดือนมีนาคม ค.ศ.883