หลังคาที่ใช้เปลือกของต้นสนฮิโนะคิโดยใช้ตะปูทำจากไม้ไผ่ยึดไว้

หลังคาที่มีลักษณะเอกลักษณ์ ตรงกลางจะสูง และจะทำเป็นเส้นโค้งลงมาทางด้านซ้ายขวา

ประตูที่มีคะระฮะฟุหันมาทางด้านหน้า

การลบเหลี่ยมของมุมเสา (เมงโดะริ) ออกนั้น ปกติจะตัดมุมออกไป 45 องศาของเสาเหลี่ยมทั้ง 4 มุม ที่เรียกว่า คิริเมง โดยจะเรียกชื่อแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับว่าจะตัดมุมออกไปมากน้อยแค่ไหนเมื่อเทียบกับความกว้างของเสา หากตัดออกไปมากก็จะเรียกว่า "โอเมงโทะริ" ถ้าตัดออกนิดเดียวจะเรียกว่า "อิโตะเมง" และหากมีการหักมุมเหลี่ยมเข้าด้านในนิดหนึ่งจะเรียกว่า "ซุมิอิริ"

ประตูที่ทำโครงอยู่ด้านในของกรอบประตู และมีแผ่นไม้บางหรือมีลายไม้ระแนงใส่ประกอบเข้าในโครงประตู

เป็นการเรียงลายคุมิโคะในแนวตั้งหรือแนวนอน

เป็นส่วนที่วางขั้นระหว่างไม้ 2 ท่อนที่ขนานกัน โดยจะมีลักษณะงอโค้งออกไปด้านนอกมีรูปทรงเหมือนกับง่ามขาของกบ และมีอีกอย่างที่สันนิษฐานกันก็คือมาจากปลายดอกธนูที่มีรูปทรงเป็น 2 ง่าม ที่เรียกว่าคะริมะตะ

เป็นกระเบี้องหลังคาที่มีไว้เพื่อประดับปิดหัวท้ายของอกไก่บนหลังคาเช่นเดียวกับ โอะนิกะวะระที่เป็นกระเบื้องรูปหน้ายักษ์โอะนิ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นกระเบื้องที่มีหน้าสิงโตอย่างกับชื่อชิชิ ที่แปลว่าสิงโตในภาษาญี่ปุ่น จะมีลักษณะเป็นกระเบื้องม้วนเหมือนกับม้วนพระคัมภีร์ หรือคล้ายกับมีคลีบยื่นออกมาทางด้านล่างทั้งซ้ายและขวา เป็นต้น

เป็นการมุงหลังคาโดยใช้กระเบื้องหลังคาที่โค้งเหมือนคลื่นแค่เพียงชนิดเดียว โดยถูกค้นคิดวิธีการมุมกระเบี้องนี้ในสมัยเอะโดะ การมุมหลังคาแบบนี้จะเรียกว่า คันเรียคุกะวะระ(หลังคาแบบย่อง่าย) เป็นวิธีที่ประหยัดค่าใช้จ่ายในการทำเมื่อเทียบกับการทำหลังคาแบบปกติในสมัยนั้น โดยในปัจจุบันบ้านเรือนและที่อยู่อาศัยต่างๆโดยปกติก็จะเป็นการมุงหลังคาแบบซังคะวะระนี้