Hardin ng Kojoin ｜ Listahan ng mga Pag-aaring Kultural ｜ Templo ng Miidera Museo ng Pag-aaring Kultural ｜ An Punong Templo ng Sektang Budista ng Tendaijimon Templo ng Miidera

TEXT
READER

Ang malawak na hardin na ito ay nasa timog na bahagi ng Kojoin na Bulwagan ng Mga Panauhin at isang halimbawa ng hardin na chisen kanshoshiki, isang istilong nagtatampok ng isang landas sa paligid ng munting dugatan o pond. Ito ay isang halimbawa ng isang kahanga-hangang hardin at itinampok sa Tsukiyama Niwa-zukuriden, isang aklat sa paghahalaman mula sa panahon ng Edo. Ito ay itinalaga bilang isang Maganda at Makasaysayang Lugar noong 1934.
May isang isla sa gitna ng munting dugatan na konektado sa ibang bahagi ng hardin sa pamamagitan ng isang tulay ng bato. Makikita rin ang ilang mga batong yodomari na nakakalat sa munting dugatan upang magmukhang mga isla. Sa gitnang timog-kanlurang bahagi ay may mga nakatayong bato ay pinagsama upang magmukha itong natuyong "talon". Samantala, isang artipisyal na burol ang gumagamit ng natural na topograpiya at ang lilim mula sa mga puno ay nagdaragdag pa ng kakaibang kapaligiran sa munting dugatan. Ang tubig na umaabot hanggang sa ilalim ng beranda ng bulwagan ng mga panauhin at ang parang pinag-isang hardin at gusali ay lumilikha ng isang mapayapa at tagong kapaligiran.

“Kojoin na Bulwagan ng Mga Panauhin”

“chisen kanshoshiki”

Isang uri ng mga hardin ng Hapon na nagtatampok ng pinaliit na bersyon ng kagandahan ng kalikasan at pagbabago ng apat na panahon. Ang pinakakaraniwang istilo ay isang istilo ng chisen na hardin kung saan ang isang lawa ay matatagpuan sa gitna ng hardin kasama ang pagkakaayos ng mga bato. Ang mga hardin na may istilong chisen ay ikinategorya din sa dalawang uri: ang istilong kaiyu kung saan malayang maglakads sa paligid ang mga bisita at ang istilong kansho kung saan pinagmamasdan at hinahangaan ang mga hardin mula sa shoin o drawing room.

“panahon ng Edo”

Ang pangalan ng panahon na tumagal ng humigit-kumulang 260 taon mula noong itinatag ni Tokugawa Ieyasu ang shogunate noong 1603 matapos manalo sa Digmaan ng Sekigahara noong ika-5 taon ng Keicho (1600) hanggang sa pagpapanumbalik ng pamamahalang imperyal ni Tokugawa Yoshinobu noong ika-3 taon ng Keio (1867). Tinatawag din itong panahon ng Tokugawa.

“Tsukiyama Niwa-zukuriden”

Isang aklat ng paghahardin at paysahe na isinulat ni Kitamura Enkinsai noong ika-20 taon ng Kyoho (1735) at nailathala sa Kyoto. Binubuo ito ng tatlong volume. Ang aklat na ito ay sumikat at nag-ambag ng malaki sa paglaganap ng mga libangan sa paghahardin at paysahe. Naimpluwensyahan din nito ang paghahardin at paysahe sa panahon ng Meiji (1868–1912) pasulong.

“isla sa gitna”

Isang isla na itinayo sa gitna ng dugatan o pond ng hardin. Ang terminong nakajima ay ginamit upang malinaw na malaman ang pagkaka-iba sa dejima na nangangahulugang isang isla na napapaligiran ng tubig o peninsula.

“batong yodomari”

Ang mga batong inilagay sa isang dugatan o pond upang magmukhang parang ang mga isla na halos magkapareho ang laki at hugis ng mga bato na nakahanay sa isang tuwid na linya sa ibabaw ng dugatan. Ito ay isang simbolo ng isang masuwerteng omen, dahil ang mga ito ay parang mga bangka na patungo sa Bundok ng Penglai, naghahanap ng kayamanan, ay nakahinto sa isang daungan.

“natuyong "talon"”

Ang karesansui ay isang paraan ng tuyong paysahe o landscape na kung saan mayroon itong isang simbolikong talon na walang aktwal na tubig ngunit ginagamitan ng nakaayos na mga bato at puting buhangin.

“artipisyal na burol”

Isang artipisyal na bundok sa hardin na gawa sa lupa. Sa pangkalahatan, ito ay isang mahalagang bahagi ng hardin kasama ang dugatan.

“beranda ng bulwagan ng mga panauhin”

−: Panahon ng Muromachi