ม้วนภาพพุทธศาสนาลัทธิตันตระที่วาดด้วยลายเส้นหมึกดำบนกระดาษขาว แสดงภาพเหล่าพระพุทธเจ้าในมณฑลวัชรธาตุ ในฉบับสมบูรณ์จะมีข้อความท้ายเล่มที่เขียนโดยเอ็นจิน ซึ่งในนั้นกล่าวว่าในปี ค.ศ.855 ตอนที่อยู่ที่จีนราชวงศ์ถังเมืองฉางอาน เอ็นจินได้รับภาพวาดฉบับสำเนาซึ่งเป็นของล้ำค่าที่อยู่ในความครอบครองของอาจารย์ของท่าน พระภิกษุฝ่ากวนแห่งวัดชิงหลง และได้นำกลับมายังประเทศญี่ปุ่น "โกะบุชิงคัง" (การพิจารณาจิต 5 ประการ) เป็นการอธิบายวิธีการเพ่งพิจารณาจิตด้วยปัญญาทั้ง 5 ด้านที่ปรากฏในมันดาลาทั้ง 6 (มณฑลวัชรธาตุ) ซึ่งกล่าวถึงใน "พระสูตรวัชรเศขร" ซึ่งเป็นคัมภีร์ที่อธิบายหลักการของ "การบรรลุพุทธภูมิในขณะมีชีวิตอยู่" ภาพวาดนี้แบ่งออกเป็นสามส่วนได้แก่ บน กลาง และล่าง ส่วนบนเป็นภาพของพระพุทธเจ้าต่างๆ ส่วนกลางเป็น ชื่อพระพุทธเจ้าและบทสวดชินงอน ที่เขียนด้วยภาษาสันสกฤต และส่วนล่างคือ สามมัยยะรูปที่ใช้ในการฝึกปฏิบัติ อาวุธประจำองค์ และการทำมือ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ประจำของพระพุทธเจ้าแต่ละองค์ ภาพฉบับสมบูรณ์ที่เอ็นจินนำกลับมาจากจีนนั้นมีลายเส้นที่ละเอียดอ่อนและสง่างาม แสดงรูปลักษณ์ที่อิ่มเอมและมีเสน่ห์แบบอินเดีย นับว่ามีคุณค่าอย่างยิ่งในฐานะที่เป็นต้นแบบของภาพพุทธศาสนาลัทธิตันตระในยุครุ่งเรืองของราชวงศ์ถัง ทว่าเล่มแรกซึ่งขาดเนื้อหาส่วนหน้าไป ได้มีการคัดลอกเพิ่มเติมในช่วงปลายสมัยเฮอัน (ศตวรรษที่ 6-10) โดยอิงจากฉบับสมบูรณ์