33 วัดที่นับถือพระคันนง(พระโพธิสัตว์)ที่อยู่ใน 6 จังหวัดในแถบคิงคิ และจังหวัดกิฟุ ถือเป็นเส้นทางแสวงบุญที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่น ในปัจจุบันก็ยังมีคนเป็นจำนวนมากเดินทางมาสักกาะระอยู่ โดยในบันทึก "จิมองโคโซคิ" ซึ่งเป็นบันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่ทำการบันทึกการเดินทางแสวงบุญของพระเกียวซอน(1055~1135) และพระคะคุจู(1118~1177) ซึ่งเป็นพระของวัดมิอิเดระในสมัยเฮอัน โดยวัดมิอิเดระมีบทบาทเป็นอย่างยิ่งในการกำหนด 33 วัดภาคตะวันตกของญี่ปุ่นนี้ เมื่อถึงสมัยมุโระมัจจิ การเดินทางแสวงบุญในภาคตะวันตกนี้ได้แพร่หลายไปสู่ประชาชนทั่วไป จนมีการตั้ง "วัดคัดลอกจากภาคตะวันตก" ในทั่วประเทศเช่น 33 วัดบันโดในแถบคันโต และ 33 วัดชิชิบุ เป็นต้น และในปี 2019 ได้มีการกำหนดให้ "การเดินทางแสวงบุญที่ 33 วัดคันนงภาคตะวันตกของญี่ปุ่น การเดินทางส่งท้ายชีวิตของญี่ปุ่นที่ทำกันต่อเนื่องมา 1300 ปี" เป็นมรดกประเทศญี่ปุ่น

ทะเลสาบที่เกิดจากรอยเลื่อนที่อยู่กลางจังหวัดชิกะ มีพื้นที่ 670.3 ตารางกิโลเมตร ซึ่งมีขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่น ระดับความสูงของผิวน้ำ 85 เมตร และมีความลึกสูงสุด 104 เมตร มีวิวทิวทัศน์ที่สวยงามเป็นอย่างยิ่ง สามารถเก็บน้ำได้เป็นจำนวนมาก จึงสามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น การประปา การชลประธาน การขนส่ง การผลิตไฟฟ้า และการประมง เป็นต้น ในทะเลสาบมีเกาะกลางน้ำ เช่น เกาะโอะคิชิมะ เกาะชิคุบุชิมะ ทะเคะชิมะ เกาะโอะคิโนะชิระอิชิ เป็นต้น (ชิมะ หมายถึง เกาะ) จะมีชื่อเรียกอื่นว่า ทะเลโอมิ ทะเลนิโอะ

จักรพรรดิในช่วงกลางของสมัยเฮอัน เป็นพระโอรสคนที่ 2 ของจักรพรรดิโกะซุซะคุ มีชื่อว่า ทะคะฮิโตะ เป็นผู้สยบอำนาจของตระกูลฟุจิวะระ และก่อตั้งหน่วยงานบันทึกเพื่อจัดระเบียบการครอบครองที่ดิน ซึ่งถือเป็นการปรับปรุงแก้ไขความไม่ถูกต้องทางการปกครองที่มีมาแต่ก่อนหน้านี้ (ครองราชย์ ปีค.ศ. 1068~1072) (1034~1073)